Wat is de reden, dat bepaalde planten een bijzondere rol in de cultuurgeschiedenis hebben gespeeld en andere niet? Ligt daaraan een zekere willekeur ten grondslag of zou het mogelijk zijn een afdoend antwoord te vinden door hun natuurlijke historie te bestuderen? In oude overleveringen wordt het sterrebeeld de Maagd steeds aangeduid als een jonkvrouw met een korenaar in de hand. Dit zou kunnen betekenen, dat het graan door krachten, die uit het beeld van de Maagd werken, gevormd is. Maar op het eerste gezicht is er niets, dat daarop duidt. Lees verder →
Bron: De Christengemeenschap 25 (1969/70) 4, p. 174-179
Ieder jaar wordt het Kerstfeest gevierd door het planten van de strenge, sombere boom in de kamer.
Onder alle planten dragen de naaldbomen wel het meeste een stempel van de loden last van het verleden. Een sparrenwoud spreekt tot ons met de diepste ernst. Het feit, dat wij onze boom met kleurige dingen versieren, geeft reeds een weldadige indruk, want het betekent een zekere overwinning van een al te grote eenzijdigheid. Maar pas wanneer wij de kaarsen ontsteken, verrichten wij werkelijk een diepe handeling. Eigenlijk moest men dit doen in een grote, donkere ruimte en dan bij een boom, die niet zijn strengheid heeft verloren door zinledige opsmuk. Heel stil en teer zou dan lichtje na lichtje ontvlammen en aanduiden hoe alleen in de diepste duisternis het heilzame Kerstlicht kan opstralen. Lees verder →
Bron: De Christengemeenschap 24 (1968/69) 1, p. 6-11
a. De tria principia als weg
Bij onze tocht door Noorwegen deze zomer werd ik als door een schok getroffen, toen ik bij een waterval, die ver in het rond een fijne sproeiregen verspreidde, een groot aantal vrouwenmantelplantjes aantrof. Wat ik toen onmiddellijk vermoedde, bleek al spoedig juist te zijn. Op elke overeenkomstige plaats was dat plantje te vinden. Als een bekroning van een vele jaren durend zoeken en tasten stond dit schijnbaar weinig zeggend feit voor mij. Het was een grootse bevestiging van inzichten, die tot de meest kostbare behoorden. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 11 (1956) 6, p. 93-100
De herfsttijloos behoort wel tot onze landgenoten in tegenstelling tot de lelie en vele andere van haar opvallende familieleden, maar toch is zij veel minder bekend. De eerste indruk, die men ontvangt, wanneer men haar zacht-lila bloemen als bleke vlammetjes tussen het groen van de weiden vindt, is: hoe mooi, hoe teer! Maar pas op! haar sappen kunnen doden. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 14 (1959) 6, p. 98-103
Bij het overpeinzen van de plantenfamilie der lelieachtigen dringen zich vooral die bekende bolgewassen naar voren, die vaak slechts weinige eenvoudig gebouwde bladen ontwikkelen, die hun bloemen zeer duidelijk naar voren dragen en die bloeien op plaatsen, waar ze hun kleur helder kunnen laten oplichten met behulp van de frisse voorjaarszon. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 11 (1956) 4, p. 63-65
Toen ik nog een kleine jongen was, groeiden er in onze tuin grote blauwe irissen. Waarom zij bijna de enige bloemen zijn, die ik mij nog herinner uit die tijd, kan ik niet zeggen. Wel weet ik, dat zij een diepe indruk op mij maakten en een grote liefde in mij wekten. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 11 (1956) 1, p. 1-5
Vroeg in het jaar, wanneer de gure winden telkens nog de liefelijke lente-glimlach, waarmee de aarde de hemel wil begroeten, verjagen, trachten zich reeds vele groene sprietjes uit het donker van de bodem vrij te maken en aarzelend het lichtrijk te zoeken. Soms boren ze zich zelfs een opening in het doodwitte kleed, dat als tere pluisjes uit de hemel neer kwam dalen en daaronder tot een dicht doek werd aaneengeweven. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 11 (1956) mrt., p. 37-40
Wanneer in het voorjaar de bloei op de bollenvelden begint, wordt heel het landschap geverfd met machtige kleuren en rijke geuren vervullen weldra de ruimte. Maar hoe indrukwekkend dit ook is, de echte natuurliefhebber ziet meer in het kleinste onkruidplantje dan in die kleurenzee. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 14 (1959) 3, p. 38-43
De tulp is diep verbonden met ons land en met ons volk. Onze tulpen zijn dan ook beroemd over heel de wereld. Er is zelfs een tijd geweest, dat vele Hollanders nog meer respect hadden voor mooie tulpenrassen, dan voor hun geld. Waanzinnige sommen werden voor een enkele bol besteed, toen de zogenaamde windhandel heerste. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 13 (1958) 4, p. 59-64