Er zijn zeer weinig schilderijen bekend, die zonder enige twijfel aan Leonardo toegeschreven mogen worden. Menigeen zal dus die weinige wel met bijzonder veel aandacht bekeken hebben en als een innerlijk beeld in zich omdragen. Des te vreemder kan het ons dan aandoen, wanneer wij ontdekken, dat er met betrekking tot het onderwerp van de “madonna in de grot” een grote dwaling heerst en wanneer daarbij bovendien iets raadselachtigs naar voren komt wat zelden of nooit wordt opgemerkt. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 9 (1954) 9, p. 133-140
Dit jaar heeft men allerwegen de dag gevierd, waarop Leonardo da Vinci 500 jaar geleden geboren werd. Daardoor is de aandacht van velen weer op zijn werk gericht geweest en misschien is het zelfs enigszins mogelijk geworden iets van zijn aard en zijn taak aan te voelen. Het is op zichzelf reeds karakteristiek voor Leonardo, dat er iets geheimzinnigs om hem heen is; dat degenen, die een studie aan hem wijden, moeite hebben hem werkelijk te benaderen. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 7 (1952) 6, p. 81-88
Een aantal schrijvers, die diep onder de indruk van Goethe’s grootheid waren, hebben toch steeds weer de vraag gesteld: maar mogen wij hem ook als een Christen beschouwen? Het gebeurde dan niet zelden dat het antwoord ontkennend luidde. Was men iets voorzichtiger geweest met zijn formulering en had men toegegeven, dat Goethe niet met de maatstaf van het traditionele Christendom meetbaar was, dan had men een ernstige waarheid uitgesproken. Meresjkowski laat in zijn bewonderenswaardige boek over Leonardo één van de leerlingen de zelfde maatstaf aan zijn meester aanleggen. Het gevolg is, dat hij telkens in de diepste twijfel wegzinkt, want ook Leonardo kan men op deze wijze niet benaderen. Waar wijzen deze dingen op? Lees verder →
Bron: Vrije Opvoedkunst 15 (1951/52) 6, p. 2-19
Wanneer men iemand vraagt: “hoe komt het, dat de lichtbundels, die bij lage zonnestand tussen de wolken doordringen, naar alle zijden uiteenstralen”, dan zal hij als regel antwoorden: “maar dat is nogal vanzelfsprekend, want zij gaan toch van de zon uit.” Wanneer men dan zegt, dat die bundels in waarheid evenwijdig lopen en in ’t minst niet uiteenstralen, zal men vaak de grootste verbazing en zelfs twijfel ontmoeten. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 17 (1962) 2, p. 25-33
Er zijn zeer weinig schilderijen bekend, die zonder enige twijfel aan Leonardo toegeschreven mogen worden. Menigeen zal dus die weinige wel met bijzonder veel aandacht bekeken hebben en als een innerlijk beeld in zich omdragen. Des te vreemder kan het ons dan aandoen, wanneer wij ontdekken, dat er met betrekking tot het onderwerp van de “madonna in de grot” een grote dwaling heerst en wanneer daarbij bovendien iets raadselachtigs naar voren komt wat zelden of nooit wordt opgemerkt. Lees verder 