Wat is de reden, dat bepaalde planten een bijzondere rol in de cultuurgeschiedenis hebben gespeeld en andere niet? Ligt daaraan een zekere willekeur ten grondslag of zou het mogelijk zijn een afdoend antwoord te vinden door hun natuurlijke historie te bestuderen? In oude overleveringen wordt het sterrebeeld de Maagd steeds aangeduid als een jonkvrouw met een korenaar in de hand. Dit zou kunnen betekenen, dat het graan door krachten, die uit het beeld van de Maagd werken, gevormd is. Maar op het eerste gezicht is er niets, dat daarop duidt. Lees verder →
Bron: De Christengemeenschap 25 (1969/70) 4, p. 174-179
Uit oude tijden klinken vaak wonderlijke overleveringen. Veel, wat nu tot het meest alledaagse behoort, werd toen met een glans van heiligheid omgeven. Heilig was bovenal het brood. Ja, het Nieuwe Testament komt tot een hoogtepunt wanneer het vertelt hoe Christus temidden van de twaalf apostelen het brood brak en sprak: ‘Neemt, eet, dit is mijn lichaam’. Lees verder →
Bron: De Christengemeenschap 25 (1969/70) 3, p. 114-117
Ieder jaar wordt het Kerstfeest gevierd door het planten van de strenge, sombere boom in de kamer.
Onder alle planten dragen de naaldbomen wel het meeste een stempel van de loden last van het verleden. Een sparrenwoud spreekt tot ons met de diepste ernst. Het feit, dat wij onze boom met kleurige dingen versieren, geeft reeds een weldadige indruk, want het betekent een zekere overwinning van een al te grote eenzijdigheid. Maar pas wanneer wij de kaarsen ontsteken, verrichten wij werkelijk een diepe handeling. Eigenlijk moest men dit doen in een grote, donkere ruimte en dan bij een boom, die niet zijn strengheid heeft verloren door zinledige opsmuk. Heel stil en teer zou dan lichtje na lichtje ontvlammen en aanduiden hoe alleen in de diepste duisternis het heilzame Kerstlicht kan opstralen. Lees verder →
Bron: De Christengemeenschap 24 (1968/69) 1, p. 6-11
Een aantal schrijvers, die diep onder de indruk van Goethe’s grootheid waren, hebben toch steeds weer de vraag gesteld: maar mogen wij hem ook als een Christen beschouwen? Het gebeurde dan niet zelden dat het antwoord ontkennend luidde. Was men iets voorzichtiger geweest met zijn formulering en had men toegegeven, dat Goethe niet met de maatstaf van het traditionele Christendom meetbaar was, dan had men een ernstige waarheid uitgesproken. Meresjkowski laat in zijn bewonderenswaardige boek over Leonardo één van de leerlingen de zelfde maatstaf aan zijn meester aanleggen. Het gevolg is, dat hij telkens in de diepste twijfel wegzinkt, want ook Leonardo kan men op deze wijze niet benaderen. Waar wijzen deze dingen op? Lees verder →
Bron: Vrije Opvoedkunst 15 (1951/52) 6, p. 2-19
Een van de grootste taken voor degenen die zich verantwoordelijk voelen voor de antroposofische beweging, is het doen opbloeien en tot samenklinken brengen van de vermogens van de herders en de koningen. Lees verder →
Bron: Mededelingen van de Anthroposofische Vereniging in Nederland 16 (1961) 1, p. 6-12